What A Wonderful...Toots (B) Patrick Deltenre, Eric Melaerts, Bruno Castellucci, Bart De Nolf & special guest Peter Vandendriessche Jazztival Het Gasthuis Aarschot (16-01-2020) reporter: Freddie & photo credits: Rootsville & Stephan Clerckx info organisatie: Het Gasthuis Aarschot booking: Brigitte Maloens info band: What A Wonderful Toots © Rootsville 2020

Afscheid nemen dat doen we ons ganse leven al. Privé, in onze kennissenkring en ook daarbuiten. Wanneer er iemand van ons heengaat die een blijvende herinnering achter laat dat blijft dan voor altijd in ons geheugen gegrift. Zoiets gebeurde op 22 augustus 2016 toen we via de radio vernamen dat "Toots Thielemans" van ons was heen gegaan, de "Ket" hij was niet meer. Er zijn van die muzikanten die we ook wel artiesten pur sang mogen noemen en zo hebben we er in ons kleine landje er ook wel een paar gehad.

"Baron Toots Thielemans" was er zo eentje en staat hij zo mee in de galerij van de allergrootsten van wie hun muzikale legacy voor eeuwig in ons geheugen gegrift blijft. Namen zoals ook Django Reinhardt (1910-1953) met zijn Jazz Manouche en Jacques Brel (1929-1978) met zijn Franse chansons horen naast de harmonica jazz van Toots daarin thuis. Nummers als "Bluesette" van Toots, "Minor Swing" van Django Reinhardt en "Ne Me Quitte Pas" van Brel blijven standards voor eeuwig en altijd.

Vier muzikale vrienden en zielsverwanten delen hun passie voor muziek en zo ook voor met enorm veel respect het werk van "Baron Toots Thielemans". Die namen zijn in de eerste plaats Bruno Castellucci en Bart De Nolf die als luitenanten mogen worden bestempeld van Toots. Voeg daarbij klasbakken als Patrick Deltenre en Eric Melaerts en je hebt een Quartet die alle troeven in huis hebben om een gepaste hommage te geven. Een mondharmonica dat moet uiteraard de hoofdrol kunnen spelen en het was Patrick Deltenre die naargelang het verhaal, in de auto of op de trein, zich de passie van dit kleine instrument begon te eigenen.

In 2018 was ik meteen overdonderd van deze "What A Wonderful...Toots" en ben ik ze tweemaal gaan bewonderen. Een eerste maal in het voorjaar met een concert in "'t Nieuwhuys" te Hoegaarden en in het najaar van 2018 in de helaas teloor gegane "At The Bebop" te Leuven. Beide malen kon ik genieten van de muziek van en rond "Toots Thielemans", onverbloemd en met de nodige dosis humor zoals we Toots hebben gekend, comme un vrais Marollien.

Ondertussen is ook 2019 voorbij gevlogen en heeft dit Quartet met de benaming "What A Wonderful...Toots" ook een digitale afdruk nagelaten onder de vorm van een album met als titel "Remembering the Gentle Baron". Met dit album als uithangbord stonden ze zo ook op de affiche van het jaarlijks "Jazztival" in "CC Het Gasthuis" te Aarschot. Dus tijd voor nog eens een ongedwongen avond van heerlijk toegankelijke jazz met meer dan een vleugje humor.

Net als op het album openen ze ook vanavond met "Sultry Serenade" van Duke Ellington gevolg door het misschien wel meest passende nummer voor deze tribute "What A Wonderful World". Wie nu dacht dat het de ganse avond ernstig zou gaan blijven was er aan voor de moeite want de inleidende babbel voor de muziek van Wolters zijn "Turks Fruit", daarmee zorgde Eric Melaerts voor de nodige animo en interactie met het publiek en was zo ook meteen de laatste stress weg.

Het brengen van de nummers van deze "What A Wonderful...Toots" beperkt zich niet enkel tot aanhoudende solo's van deze muzikanten maar weerspiegeld perfect de muziek en niet in het minst de beleving van hoe Toots het zag en speelde. Zo ook bij de samba "T For Toots" van de hand van Deltenre. Op het pas verschenen album wordt die wereldhit "Bluesette" verstrengeld met "Waltz For Sonny" maar die brengt het Quartet vanavond nu afzonderlijk.

Deze avond werd naast een hommage gelijk ook een CD voorstelling maar niemand die daartegen bezwaar had. Als we maar konden genieten van nummers als Brel zijn "Ne Me Quitte Pas" of "Smile van Charlie Chaplin. Ook in Aarschot hebben ze enkele straffe muzikanten en eentje daarvan mocht dan ook vanavond het podium op in de persoon van Peter Vandendriessche. In het naar huis wandelen nam nog die oorworm in de vorm van "Bluesette" het over en besluiten we van It's Hard To Say Goodbye Toots... Ga ze zien, beleef het! (Met dank aan Maaike)